گرچه آرزوي پرواز در فضا و تسخير آسمان از ايده‏هاي بشر از زمان‏هاي قديم بود، اما تا قرن بيستم و به ويژه نيمه دوم آن، دستيابي به اين ايده و عملي كردن آن ممكن نشد. در طي اين سال‏ها، بشر، پرواز به كمك پرندگان، استفاده از بال‏هاي مصنوعي، ساخت بالن و اختراع و پرتاب راكت‏هاي موتوردار و... را آزمود. با اين حال، پس از جنگ جهاني دوم، دانشمندان روسيه به مطالعه و تحقيق در اين زمينه پرداختند و ابتدا با ساختن ماهواره اسپوتنيك، آن را به وسيله موشك در مدار زمين قرار دادند. هم‏زمان با روس‏ها، امريكاييان نيز به رقابت برخاستند و با ساختن فضاپيما، به دنبال برتري بر رقيب سياسي - نظامي خود در فضا برآمدند. يكي از طرح‏هاي امريكا در اين زمينه، طرح پرتاب فضا پيماي مركوري بود كه از سال 1959م در دستور كار قرار گرفت. در اجراي اين طرح براي نخستين بار در تاريخ امريكا در 5 مه 1961م، اين كشور توانست آلن بارتلت شپرد را روانه فضا نمايد. در جريان اين سفر فضايى، بارتلت شپرد به مدت 15 دقيقه و 22 ثانيه در فضا قرار گرفت و سپس همراه با فضاپيماي خود در اقيانوس اطلس فرود آمد. هدف اوليه از اين طرح، بررسي امكان زنده ماندن انسان در فضا بود. لازم به ذكر است كه 23 روز پيش از اين سفر فضانورد امريكايي، يوري گاگارين، فضانورد روسي در 12 آوريل 1961م براي اولين بار درتاريخ بشر با يك سفينه فضايي به دور كره زمين گردش كرده بود.